وب سایت نیویورک تایمز، در مقاله ای با بررسی کارگردان های پنج فیلم اول هری پاتر، به پیشرفت گام به گام زمینه ها، جلوه های ویژه و بازیگران فیلم ها پرداخته است. این مقاله در ابتدا در مورد کارگردانان این مجموعه – کریس کلمبوس، آلفونسو کوارون، مایک نیوول و دیوید یتس – توضیح داده و تصورات متمایز و جلوه های پیشرفته ای را که هر کدام به فیلم آورده اند بررسی می کند. همچنین اشاره شده است که هر کارگردان با نگاهی تاریک تر به کاراکترها و داستان جی.کی.رولینگ، تیرگی داستان را بیشتر کرده است.
متن کامل این مقاله در ادامه خبر…

شش سال از اکران اولین فیلم، هری پاتر و سنگ جادو، اولین اقتباس سینمایی مجموعه کتاب های دانش آموز جادوگر جی.کی.رولینگ می گذرد و هم کلاسی ها، معلم ها و دشمنان او بین چهار کارگردان – کریس کلمبوس، آلفونسو کوارون، مایک نیوول و دیوید یتس – دست به دست شده اند که هر کدام از آن ها شیوه و حسی متفاوت با خود به همراه آورده اند. داستان ها به تدریج تاریک تر و پیچیده تر شده اند و بازیگران جوانی که نقش هری، رون و هرمیون را بازی می کنند – دنیل رادکلیف، روپرت گرینت و اما واتسون – همراه با کاراکترشان رشد کرده اند. در فیلم قبلی، هری پاتر و جام آتش، هری با مرگ یکی از شاگردان مدرسه اش مواجه می شود. و اکنون، در محفل ققنوس هری بالاخره پی می برد که دخترها تالار اسرار کاملاً متفاوتی هستند.

همچنین تکنولوژی هایی که به کمک خلق فیلم های فانتزی-حادثه ای می آیند با سرعت حیرت انگیزی پیشرفت کرده اند، خلق نماهای جدید برای پرواز دسته جمعی با جارو و هیولاهای رایانه ای از این دست هستند. از شمع های معلق بالای سرسرای بزرگ هاگوارتز گرفته تا اسب های بالدار شوم ملقب به تسترال که در محفل ققنوس به پرواز درمی آیند، همه توجیهی برای استفاده از جلوه های ویژه پیشرفته برای واقعی سازی دنیای هری پاتر است، کاری که برای کمتر فیلم فانتزی پرخرجی انجام می شود.

همه ی این ها این مجموعه را به یک مورد پژوهشی جذاب تبدیل می کند. با مشاهده ی متوالی هر پنج فیلم، می توانید ببینید که چگونه ژانرها و شیوه آن ها از یک فیلم شادی بخش برای کودکان به یک فیلم ترسناک و مهیج سیاسی تغییر کرده، و چگونه کارگردان های بسیار متفاوت روی کار آمده، پله پله صعود کرده و چیز جدیدی به فیلم اضافه می کنند. همچنین می توانید از استفاده ی بازیگران جوان از تجربه های هنری کهنه کارانی مانند مایکل گمبون (دامبلدور) و مگی اسمیت (مک گونگال) لذت ببرید. یک جایی در بریتانیا شاید هنوز یک لرد یا یک خانم بی کار باشد، ولی با اکران دو فیلم هری پاتری که در راهند، او مدت زیادی آن جا نخواهد ماند.

تغییرشکل: از سرزندگی به وحشت به توطئه سیاسی

درست همان طور که ممکن است کتاب های هری پاتر کودکان را تشویق کنند که بیشتر به کارهای بزرگترها روی بیاورند، فیلم ها نیز ممکن است در حوزه ی سینمایی با وفاداری به کتاب، آن ها را وارد لذت های ژانرهای دیگر فیلم بکنند. دو فیلم اول، به کارگردانی کریس کلمبوس (خانم داودفایر و تنها در خانه) بیشتر شبیه کمدی کودکان بود، با کمدی ملایم بدون حاشیه و شوخی شاگردها با هم (مانند گشتی پر از بدشانسی که رون و هرمیون در فیلم تالار اسرار زدند.) ولی در فیلم سوم، زندانی آزکابان، به کارگردانی آلفونسو کوارون، صدا و رنگ های ترکیبی فیلم تغییر کردند، نورپردازی روشن و صاف زمینه را برای تاریکی و احساس خطر مانند فیلم های ترسناک مهیا کرد.

در آخرین فیلم، دیوید یتس – که سریال کوتاه تلویزیونی حکومت بازی را کارگردانی کرده است – ما را با عنصر مهیج سیاسی آشنا می کند. در محفل ققنوس یک تنگنای سیاسی دنیای جادوگری را فرا گرفته، در حالی که مقامات بازگشت لردسیاه را رد می کنند. از روزنامه های دنیای جادوگری به عنوان القا کننده ی دروغ به مردم استفاده شده و حتی بعضی ها را دیوانه می دانند، در چنین شرایطی است که هری خودش را با یک توطئه ی مخفی روبرو می بیند.

شلیک نیویورک تایم، با یک تکان چوبدستی

با نگاه به فیلم های گذشته، اولین چیزی که در مورد هنرپیشه های نقش هری، رون و هرمیون برجسته است چهره ی جوان آن هاست. ولی در طول این سال ها، همگام با پیچیده شدن نقش آن ها، استعدادشان نیز بیشتر شکفته شده است.

هرمیونِ اما واتسون، که از یک دختر عالم نمای غیرقابل تحمل به یک زن جوان ماهر و باهوش تبدیل شده (هرچند با یک رگه عصبی)، یکی از محدود الگوی دخترها (و زنان) در پسرشناسی در فیلم های فانتزی است. رونِ روپرت گرینت، دوست باوفای هری، کمی ثابت تر است، ولی حتی با این که کاراکترش به اندازه ی کاراکترهای دیگر تغییر نکرده، دامنه ی این بازیگر تکمیل شده است. و هریِ دنیل رادکلیف، باید با احساسات سختی روبرو شود، مبارزه های فیزیکی و اخلاقی نیز مزید بر علت می شوند تا او با خطرهای بیشتری مواجه شود.

دوستی بین سه نفر همیشه آسان یا قابل هماهنگی نیست، ولی هری، رون و هرمیون با وجود سختی های دوران نوجوانی هنوز هم سه دوست جدانشدنی هستند.