در یک مصاحبه جدید و فوق العاده که مجله GeekMonthly با دیوید یاتس، کارگردان محفل ققنوس انجام داده است، وی زمینه های فکری خود را در مورد کتاب پنجم بیان کرده است:
کار رولینگ پر از عناصر واقعا جالبی هست که مثل زنجیر به هم مرتبط هستند. در داستان ما، هری مجبور هست که با نشریه ای به مبارزه بپردازه که این مجله خواه ناخواه در حال تخریب چهره او بین مردم هست و ارتباطی که با ذهن ولدمورت براش به وجود میاد هم باعث آزار و اذیتش میشه. این داستان، داستانی کلاسیک هست. هر کسی تو این سن سرکش و نا آرام هست. سال های سخت نوجوانی که شما تازه خودتون رو پیدا می کنید، حالات عصبی تون تشدید میشه و شاید هم نا امید بشید. این سال ها پی و بنیان انسان رو درست میکنه، و می تونید هویت خودتون رو پیدا کنید. تو همین سن و سال ها هست که می تونید خودتون رو بصورت یک شهروند و انسان تعریف کنید. بعضی از مردم می تونن این فرآیند رو به درستی انجام بدهند و خودشون رو تو مسیر متفاوتی پرورش بدهند، بعضی ها هم تو راهی قدم میگذارن که اونها رو به دورانی سخت و دشوار هدایت میکنه.
بقیه در ادامه خبر…
این موضوعی هست که این فیلم و داستان تا حدی بصورت عاطفی و بعضی وقت ها هم به نحو طغیانگر بهش می پردازه. یعنی وقتی که شما بزرگ میشید و ناگهان هزاران سوال و پرسش گوناگون در مورد جهان و زندگی براتون به وجود میاد. در ضمن تو نوجوانی هست که دنیا را بصورتی کاملا پیچیده و بغرنج کشف می کنید. و تمام آدم های بزرگتر از شما که دور و اطرافتون زندگی میکنند هم لزوما جوابی برای سوال هاتون ندارند که بدهند. و ممکنه باهاشون مشاجره کنید که خود اونها چه جوری تونستن با این مشکلات و بدبختی هایی که تهدیدشون میکنه و این همه سوال ها کنار بیان. و بعد هم درک میکنید که چقدر از خودتون بی خبرید و چه موجود پیچیده ای هستید. جو رولینگ این کار رو به نحو احسن انجام داده، او حرکت از نوجوانی به بلوغ رو بصورتی کاملا درست و صادقانه در فضایی جادویی به تصویر کشیده است.