این خبر توسط آقای محمد پورصادقی برای دمنتور ارسال شده که ازتون دعوت میکنم حتما مطالعه کنید. این مطلب متعلق به سایت سینمافا هست.
یادداشت محمد پورصادقی پیرامون انتخاب هری پاتر به عنوان محبوب ترین شخصیت دهه اول قرن بیست ویک
سینمافا-محمد پورصادقی- نشریه “هالیوود ریپورتر” به مناسبت پایان دهه اول قرن بیست و یکم میلادی ، محبوب ترین شخصیت سینمایی دنیا را با نظرسنجی از منتقدین سینما معرفی کرد.
خبر انتخاب شخصیت هری پاتر به عنوان محبوب ترین شخصیت سینمایی ده سال اخیر به هیچ عنوان برای من (به عنوان یکی از مخاطبان معمولی سینما) تعجب آور نیست. چرا که اگر قرار بود انتخابی هم از جانب ما انجام شود بدون شک یکی از اولین های لیست محبوب ترین ها قرار می گرفت. اما نکته جالبی که بعد از انتخاب این شخصیت مطرح می شود ، رقابت یک شخصیت از ژانر کودک و نوجوان با شخصیت ” جک اسپارو” از ژانر بزرگسال است. هر چند که از لحاظ ساختاری و وجود خمیرمایه تخیل نکات مشترک و جذابی بین آنها دیده می شود اما نمی توان از سرمایه گذاری و پشتوانه فرهنگی آثار کودک و نوجوان در فیلم هایی نظیر هری پاتر گذشت.
جدا از بحث کشش ذاتی این گونه داستان ها برای مخاطبان ، نقش کودک و نوجوان در خانواده برای القای سلیقه خود به بزرگترها امتیاز مهمی است که سازندگان فیلم های ژانر کودک در هالیوود و سایر کشورها از آن به خوبی استفاده می کنند و این استفاده تا حدی پیش می رود که می تواند شخصیت “هری پاتر سینمایی” را به عنوان محبوب ترین شخصیت یک دهه از نظر “منتقدان سینمایی!”انتخاب کند.
اشاره به این نکته ضروری به نظر می رسد که فیلم نامه مجموعه هری پاتر بر اساس کتاب های داستان “هری پاتر” نوشته خانم “جوان کی رولینگ” نوشته می شوند که نهایتا فیلم نامه مجموعه هفتم این فیلم (هری پاتر و یادگاران مرگ ) که هم اکنون در حال اکران است ، پیشینه ای ده ساله در ذهن مخاطب دارد. این مورد به خوبی نشان می دهد که ماندگاری یک اثر داستانی و استفاده کامل از پتانسیل های آن داستان از طریق تکنیک های فیلم نامه نویسی و فیلم سازی منجر به خلق اثری این چنین می شود.
حال در کشور ما و با وجود در اختیار داشتن داستان های افسانه ای و بعضا اسطوره ای فراوان و جذاب ، سینمایی خاموش به نام “سینمای کودک و نوجوان” وجود دارد که در بعضی اوقات که بودجه های حمایتی تزریق شوند و مثلا! به سراغ داستانهای قدیمی برویم، شاهد فیلم هایی مانند نخودی ، خاله سوسکه و… خواهیم بود. هر چند با ساخت این آثار قصد زنده نگه داشتن ژانر کودک و نوجوان را داشته باشیم اما وجود آثاری مانند هری پاتر هرگز به ما اجازه کشیدن مخاطب با سلیقه را به سمت آثار میهنی نمی دهد و این همان درجا زدنی است که سالهای زیادیست با آن دست و پنجه نرم می کنیم.
امیدوارم با نترسیدن از ساخت فیلم هایی مانند “راز دشت تاران” که فصل جدیدی در فیلم های کودک ایران است ، در سالهای آینده و با برنامه ریزی های دقیق و پذیرفتن ریسک استفاده از تکنولوژی های نوین و اسپشل افکت در ساخت فیلم ها شاهد ظهور نسل جدید فیلم های کودک و نوجوان در کشورمان باشیم.