بلاگ

شاهین پاتر

در هیاهوی جمعیتی که پیش می آمد یا در صدای درگیری غول ها یا در صدای تاخت و تاز سانتورها صدای ضربهی شمشیر به گوش کسی نرسید اما گویی همه صدا ها را به سوی خود کشاند نویل با یک ضربه سر مار عظیم را از بدنش جدا کرد که چرخ زنان در نوری که از سرسرای ورودی می تابید به درخشش درآمد. دهان ولدمرت از فریاد خشمی باز بود که هیچکس قادر به شنیدنش نبود بدن مار با صدای بلند جلوی پایش افتاد
هری که در زیر شنل نامرئی مخفی بود پیش از آن که ولدمرت بخواهد چوبدستی اش را بلند کند سپر مدافعی بین او و نویل پدید آورد آنگاه صدای هاگرید بلند تر از صدای جیغ ها و فریادهاو صدای رعد آسای پای غول ها هنگام درگیریشان به گوش رسید که نعره زنان گفت
هری! هری! هری کو؟

Phoenix

دور شدن از بوی نفرت انگیز غول غارنشین از هرچیز دیگری لذتبخش تر بود. بالاخره رون غرولند کنان گفت:
-باید بیشتر از ده امتیاز بهمون میدادن.
-پنج امتیاز.آخه پنج امتیازش بابت هرمیون کم شد.
رون تصدیق کرد و گفت:
-خیلی لطف کرد که ما رو از این دردسر نجات داد. البته ما هم جون اونو نجات دادیم.
-اگه ما در رو روی غوله قفل نکرده بودیم شاید دیگه احتیاجی به کمک ما نداشت.
به تابلویبانوی چاق رسیدند و با گفتن اسم رمز که ((پوزه ی خوک)) بود داخل سالن عمومی شدن. سالن عمومی گریفندور شلوغ و پر سر و صدا بود. همه مشغول خوردن غذاهایی بودن که از پایین به برجششان منتقل شده بود. هرمین تک و تنها کنار در منتظر آنها مانده بود. پس از یک لحظه سکوت آمیخته به شرمندگی بی آنکه به هم نگاه کنند هر سه گفتند:
-متشکرم.
سپس با عجله رفتند که بشقاب بگیرند.

کتاب سنگ جادو فصل ۱۰ جشن هالووین

م.جابری (REMUS)

سه دقیقه این چه صدایی بود؟
شاید صدای برخورد امواج به تخته سنگ ها بود.دو دقیقه…ای صدای تق و توق مسخره از کجا می امد؟شاید صدای قلوه سنگ هایی بود که به دریا می ریخت.یک دقیقه ی دیگر مانده بود تا پا به یازده سالگی بگذارد.سی ثانیه بیست ثانیه…ده نه…هر ان ممکن بود دالی از این سروصدا بیدار شود و او را ازار دهد.سه ثانیه دو ثانیه و …
تق تق تق
تمام کلبه به لرزه در امد.هری بلند شد و نشست و به در چشم دوخت. یگ نفر داشت محکم به در ضربه می زد.
تق تق تق
دوباره یک نفر به در ضریه زد.دادلی از خواب پرید و مثل دیوانه ها گفت بمبارون شده …کجا رو دارن بمبارون می کنن؟
صدای تق و توقی از پشت سرشان به گوش رسید و عمو ورنون که تفنگی در دست داشت از اتاق بیرون امد.حالا دیگر همه فهمیدند در ان بسته ی بلند و باریک چه بود.عمو ورنون فریاد زد: کیه؟بهت اخطار می کنم..من مسلحم.
لحظه ای سکوت بر قرار شد و بعد..
شترق

کتاب هری پاتر و سنگ جادو فصل سه و چهار صفحه های ۵۶و۵۷

فرشید

با چوبدستی اش ماده نقره فام را به درون قمقمه منتقل کرد.وقتی قمقمه لب به لب پر شد و به نظر رسید دیگر خونی در بدن اسنیپ باقی نمانده،چنگی که به ردای هری زده بود شل شد.اسنیپ به زمزمه گفت
به من ….نگاه…. کن
نگاه آن چشمان سبز به دو چشم سیاه افتاد و لحظه ای بعد،گویی در ژرفای آن چشمان سیاه چیزی از میان رفت و آن ها را خالی و خیره و مات کرد.دستی که هری را گرفته بود به زمین افتاد و اسنیپ دیگر حرکتی نکرد

یادگاران مرگ،قسمت دوم،فصل ابر چوبدستی

علیرضا

هری روی علف ها افتاد و به یکباره و با زحمت برخاست.به نظر میرسید که آنها در تاریکی در گوشه ای از زمین فرود آمده اند. هرمیون در حال دویدن در یک مسیر دایره شکل به دور آنها بود و در حالی که چوب دستش را حرکت میداد گفت:پروتگو توتالیم ………… سالویو هگزیا.
رون در حالی که از شنل نامریی بیرون می آمد گفت:اون خیانتکار پیر زخمی شده. شنل را به سمت هری پرتاب کرد و ادامه داد:هرمیون تو یه نابغه ای . یه نابغه تمام عیار . باورم نمیشه ما از اونجا بیرون آومدیم.
هرمیون گفت:کیو اینیمیکوم،نگفته بودم این یه تله اس؟در موردش نگفته بودم؟حالا خونه اش داغون شده رون در حالی که جین پاره و پای زخمی اش را بررسی میکرد گفت:درست گفته بودی.به نظرت حالا با اون چیکار میکنن؟
هرمیون نالید:اوه، امیدوارم اونو نکشن.علت اینکه من میخواستم قبل از خارج شدنمون مرگ خوار ها هری رو ببینن این بود که اونا بفهمن زنوفیلیوس دروغ نگفته بود.

هری پاتر و یادگاران مرگ- فصل ۲۲-صفحه ۴۵۹-پاراگراف اول و دوم

morteza94

انگاه تفی به صورت او انداخت.

هری شنل را از رویش کنار زد، چوبدستی اش را بالا برد و گفت:

– نباید این کارو می کردی.

همین که آمیکوس به سمت او چرخید، هری فریاد زد:«کروشیو»

مرگ خوار از زمین بلند شد و مثل کس که در حال غرق شدن باشد شروع به دست و پا زدن در هوا کرد، به خود می پیچید و از درد عربده می کشید. سپس به یکی از جا کتابی ها خورد و با شکستن شیشه ی آن بی حس و بی رمق، به زمینافتاد.

هری که خون با شدت به مغزش هجوم می اورد، گفت:

– حالا می فهمم منظور بلاتریکس چی بود. آدم باید واقعا بخواد که طلسم اجرا بشه.

پروفسور مک گونگال به قلبش چنگ زد و به زمزمه گفت:

– پاتر! پاتر – تو این جایی! چی-؟ چه طوری-؟

و ……..

کتابسرای تندیس – ترجمه: ویدا اسلامیه – کتاب هری پاتر و یادگاران مرگ – فصل ۳۰ – صفحات ۶۸۳ و ۶۸۴

EXPELLIARMUS (محسن دهقانی)

رون گفت: ما تا آنجا که میتونستیم بار، با خودمون بیاریم، چیز آوردیم.یک بسته ی بزرگ از شیرینی های جور و واجور، پرت کرد تو دامن هری. هوا گرگ ومیش بود و هرمیون و رون تازه توی سالن عمومی پیداشون شده بود. انقدر هوای بیرون سرد بود که لپهاشون گل انداخته بود وبه نظر میرسید که خیلی به آنها خوش گذشته است.
هری گفت از شما متشکرم. یک پاکت کوچولو فلفل از روی میز ناهار خوری برداشت و پرسید هاگزمید چطوریه؟ شما کجاها رفتید؟
– تقریبا همه جا …

هری پاتر و زندانی آزکابان – فصل هشتم

امیر حسین

دست هری غرق در خون بود دست راستش را محکم در دست چپش فشار می داد تا خون ریزی را بند آوردو زیر لب نفرین می کرد .با ضربه آرنج در اتاق خوابش را با ز کرد .صدای شکسته شدن ظرف چینی به گوشش رسید او پایش را روی یک ظرف چینی در بیرون از اتاق خوابش گذاشت.احمقانه وبی معنی بود این که با ید چهار روز دیگر را بدون جادو سر کند.

هری پاتر ویادگاران مرگ -فصل دوم

معین (HP7)

نمیخوام هیچکسی به کمکم بیاد باید همین طوری باشه. خودم باید باشم هری با صدای بلندی این را گفت و در سکوت
سر سرا صدایش مانند صدای شیپوری پیچید
ولدمورت که چشم های سرخش گشاد شده بود زیر لب غرید: پاتر جدی نمیگه روش کارش این جوری نیست مگه نه؟ امروز
کی رو میخوای سپر بلای خودت بکنی پاتر؟
هری به سادگی گفت هیچ کسی رو دیگه هیچ جان پیچی باقی نمونده فقط من مونده م و تو هیچ کدوم
نمی تونند با وجود دیگری زنده بمونند و یکی از ما برای همیشه میره

کتاب هری پاتر و یادگاران مرگ – فصل سی و ششم / ایراد نقشه

g.m.j

اسنیپ به سختی نفس می کشید.
پسرش نجات پیدا کرد.دامبلدور گفت.
اون چشمای مادرشو داره.تو چشمای لیلی رو به خاطر میاری مگه نه؟
(اسنیپ)نه! اون مرده!
(دامبلدور)اره که چی؟
(اسنیپ)من ارزو می کنم… ارزو می کنم که من به جاش می مردم.
(اسنیپ)اونوقت چه فایده ای برا بقیه داشت؟اگه تو لیلی رو دوست داشتی راهت مشخصه!
(دامبلدور)منظورت چیه؟
کار کن مرگش بیه.ده نباشه کمک کن از پسرش محافظت کنم…(اسنیپ) .

به روز رسانی:

چندین ایمیل و دیدگاه در مورد خبر جدید اما واتسون برای دمنتور ارسال کردید. برای پاسخ به سوال شما در این مورد، باید خدمتون عرض کنم که دنیل و اما با هم دوست دختر/پسر نیستند، نشدند و نخواهند شد و خبر مذکور که در صحت اون هم تردید دارم، در مورد این بود که اما و دنیل به همدیگه در مورد پیدا کردن دوست کمک میکنند.

اگر به دیدگاهی جواب ندادم برای این هست که چک نکردم. ضمنا لطفا نقل قول هم ارسال نکنید.

Sami Potter

هری تقلا می کرد تا در آن ویرانه بلند شود و بایستد؛سه مرد مو قرمز، در جایی که دیوار ویران شده بود،دور هم جمع بودند. هری دست هرمیون را گرفت و با هم تلو تلو خوردند و بر روی تکه های چوب و سنگ سکندری خوران قدم گذاشتند.
کسی فریاد می زد:
“نه-نه-نه!نه!فرد!نه!
پرسی داشت برادرش را تکان می داد،رون کنارشان زانو زده بود و چشم ها فرد خیره بود،بی آنکه ببیند سایه ی آخرین لبخندش هنوز کنج لبش بود.

هری پاتر و یادگاران مرگ-جلد ۲-فصل سی و یکم-ترجمه اسلامیه

Ali.h.k

پرسش های بیشماری را هیچ گاه از او نپرسیده بود…چه حرف های زیادی با او داشت…
دران دم بی هیچ هشداری ان حقیقت دردناک کامل تر و امکان ناپذیر تر و انکار ناپذیر تر از هر زمان دیگری وجودش را فرا گرفت.دامبلدور رفته بود مرده بود….

هری پاتر و شاهزاده دورگه-ارامگاه سپید

آرش

هری نمی دانست از کجا شروع کند اما اهمیتی نداشت در همین لحظه چیزی بزرگ و نقره ای از روی سایبان بالای جمعیت رد شد و پایین آمد سیاهگوش ، زیبا و درخشان آرام میان مهمانان شگفت زده فرود آمد . سرها برگشت و نزدیک ترین افراد به آن به طور خنده داری خشکشان زد . سپس دهان سپر مدافع باز شد و با صدای بلند و عمیق و آرام کینگزلی شکبولت به حرف آمد « وزارتخانه سقوط کرده . اسکریمجر مرده ، اون ها دارن میان »

یادگاران مرگ۱ – عروسی

Monster. Fame

پاهای هری با جاده تماس یافت.جادهی اصلی هاگزمید را دید که به طور دردناکی اشنا بود: ویترین تاریک مغازه ها طرح کلی کوه های سیاه بشت دهکده بیچ جاده روبه رویشان که از جاده ی اصلی جدا میشد و به هاگوارتز می رسید نوری که از بنجره های کافه ی سه دسته جارو بیرون میزد و بس از فرو ریختن قلبش با وضوحی دقیق و شفاف به ییاد سال گذشته افتاد که در ان جا فرود امده بود و دامبلدور ضعیف و درمانده به او تکیه داشت همه ی این ها را در یک ان هنگام فرودش به یاد اورد و بعد همین که گیر محکم دستش به دست های رون و هرمیون کمی شل تر کرد ان اتفاق رخ داد……..

اینه گمشده فصل ۲۸

محمد امیری

اکنون چهره ی ابرفورث حالت کاملا خطرناکی به خود می گرفت.

-گریندل والد اومد، و بالاخره برادرم همتایی داشت که باهاش حرف بزنه،کسی که به اندازه ی خودش باهوش و با استعداد بود.دیگه مراقبت از آریانا در مرحله ی دوم اهمیت داشت و اونا نقشه هاشونو برای پی ریزی یه نظام جادوگری جهانی یا گشتن دنبال یادگار ها یا هر چیز دیگه ای رو که اون همه علاقه مندشون کرده بود و در سر می پرورندند.برنامه های عظیمی به نفع نژاد جادوگری داشتند و اگه از دختر جوونی غافل می موندن ، چه اهمیتی داشت؟آخه آلبوس داشت در جهت منافع مهم تر فعالیت می کرد.اما چند هفته که از کارهاشون گذش دیگه طاقتم تمام شده بود ، وقت برگشتنم به هاگوارتز بود برای همین بهشون گفتم،رک و راست به هر دوشون گفتم،همین طوری که به تو دارم میگم.ابرفورت مستقیم به هری نگاه کرد و گفت:بهشون گفتم همین الان این کار ها رو بزارید کنار،شما که نمیتونین اریانا مراقبت کنید یا اونو با برنامه هاتون جا به جا کنید پس…….

امیر.ص

*آواداکداورا!
اکسپلیارموس!
*صدای انفجاری مثل صدای شلیک توپ بلند شد و شعله های طلایی رنگی که میانشان
پدیدار شد،نشانگر برخورد طلسم هایشان بود.

از جای دوردستی صدای جرکت بد عنق در طول راهرو ها را میشنیدند که آهنگ
پیروزمندانه خودش را میخواند:

بردیمشون بردیمشون خرد و خمیر کردیمشون
پاترجونم هستی تو تک ولدی چی شد رفت به درک
بچه ها بیاین شادی کنیم بازی وطنازی کنیم

هری پاتر و یادگاران مرگ

آریانا

هری در حالی که با لباس روی تختش دراز می کشید و به بالا خیره شده بود گفت:((نمیدونم)).او هیچ کنجکاوی ای در مورد ار.ای.بی نداشت.حتی شک داشت که هرگز دوباره احساس کنجکاوی کند.همان طور که دراز کشیده بود ناگهان متوجه شد که همه جا ساکت شده.فوکس دیگر نمی خواند.فهمید که فوکس رفته و هاگوارتز را برای همیشه ترک کرده است،درست همان طور که دامبلدور مدرسه را ترک کرده بود.این دنیا را ترک کرده بود و هری را ترک کرده بود.

هری پاتر ۶ (فصل ۲۹ سوگواری ققنوس)

Sami Potter

مگه-تو-روانی هستی؟-
هیچ چیز جز شنیدن آن صدا نمی توانست هری را چنان تکان بدهد و نیروی برخاستن از زمین را در او بدمد.در حالی که به شدت می لرزید تلو تلو خوران بلند شد و ایستاد.رون را در برابر خود دید که لباس هایش خیس آب و چسبیده به بدنش بود ،موهایش تمام صورتش را پوسانده بود،شمشیر گریفندور در یک دستش و قاب آویز آویخته از زنجیر پاره،در دست دیگرش بود.
هری نمی توانست پاسخش را بدهد،آن آهوی نقره ای در مقایسه با بازگشت مجدد رون هیچ بود،هیچ،و هری نمی توانست یاور کند.

هری پاتر و یادگاران مرگ-جلد ۲-فصل نوزدهم-ترجمه اسلامیه

سینا.جـــ

در برج گریفندور همه در تب و تاب مسابقه کوییدیچ بودند. تیم کوییدیچ بعد از دوران طلایی چارلی ویزلی (دومین برادر بزرگ رون) در مقام جستجوگر ، نتوانسته بود برنده ی جام کوییدیچ بشود.امّا هری اطمینان داشت هیچ یک از دانش آموزان برج گریفندور ، حتی وود ، به اندازه ی خودش مشتاق موفقیت در این مسابقه نیست. هیچ کس به یاد نداشت که یک مسابقه چنین جنجال و هیاهویی برپا کرده باشد.ر پایان تعطیلات درگیری دو تیم و طرفدارانش به اوج رسید.چندین بار در راهرو ها نزا و زد و خورد در گرفت و بدتر از همه کشمکشی بود که میان یک دانش آموز سال چهارم گریفندور و یک دانش آموز سال ششم گروه اسلایترین پیش آمد و در پایان هردو در حالی که تره فرنگی از گوششان بیرون زده بود ، روانه ی درمانگاه شدند!

کتاب سوّم-هری پاتر و زندانی آزکابان

lord of shadows

جای زخمش می سوخت،اما او بر دردش غلبه می کرد.آن را حس می کرد اما از آن جدا بود.سرانجام مهار آن را آموخته بود.یاد گرفته بود که چطور درهای ذهنش را به روی ولدمورت ببندد.همان چیزی را فرا گرفته بود که دامبلدور از او خواسته بود از اسنیپ بیاموزد.درست همانطور که وقتی هری به خاطر سیریوس غرق اندوه بود ولدمورت نتوانسته بود وجودش را تسخیر کند اکنون که به سوگ دابی نشسته بود نیز افکار ولدمورت قادر به نفوذ در ذهنش نبودند.

انگار که غم،ولدمورت را از میدان به در می کرد….هرچند که بی تردید اگر دامبلدور بود،می گفت که این عشق است.

کتاب هفتم-جلد دوم-فصل بیست و چهارم:چوبدستی ساز

nina (hagralsito)

هری دوان دوان به اتاقش در طبقه بالا رفت و درست موقعی به پشت پنجره رسید که اتومبیل خانواده دروسلی با دو فرمان از راه ماشین رو بیرون رفت و راه خیابان را پیش گرفت و دور و دورتر شد.کلاه سیلندری دیدالوس دیگل در صندلی عقب بین دادلی و خاله پتونیا مشخص بود . اتومبیل در انتهای خیابان پریوت به سمت راست پیچید ویک آن شیشه هایش در نور خورشید که در حال غروب بود به رنگ سرخ آتشین در آمد و سپس از نظر محو شد.
هری قفس هدویگ ؛آذرخش و کوله پشتی اش را برداشت و تلو تلو خوران از پله ها پایین رفت و به هال رسید و همان جا قفس و جارو و کیفش را پای پله ها گذاشت .حالا دیگه هوا لحظه به لحظه تاریکتر میشد و هال در نور شبانه پر از سایه بود. آنجا ایستادن در سکوت و آگاهی از این که دیگر چیزی نمانده بود که برای آخرین بار از این خانه برود حس عجیبی را در او برمی انگیخت. مدت ها پیش هرگاه خانواده دروسلی برای تفریح و خوشگذرانی از خانه بیرون میرفتند و او را در خانه تنها میگذاشتند این ساعتهای تنهایی برایش موهبتی نادر بود : فقط برای کش رفتن خوراکی خوش مزه ای از یخچال معطل میشد و بعد با عجله به طبقه ی بالا می دوید تا با کامپیوتر دادلی بازی کند یا تلویزیون را روشن کند و تا دلش میخواست این کانال آن کانال کند. یادآوری آن روزها خلا عجیبی در دلش ایجاد میکرد , مثل به یاد آوردن برادر کوچکی بود که از دست رفته باشد.
-نمیخوای برای آخریت بار نگاهی به اینجا بندازی؟
این را از هدویگ پرسید که هنوز سرش زیر بالش بود و انگار با خود هم قهر کرده بود.هری ادامه داد:
دیگه هیچ وقت نمیام اینجاها. نمیخوای اون دوران خوش رو به یاد بیاری؟..

کتاب یادگاران مرگ.جلد اول . فصل ۴

سارا کاشفی پور

از آستانه ی درگذشته بود که جیمز با سرعت وارد هال شد. کارش آسان بود… بسیار آسان… حتی چوبدستی اش را نیز برنداشته بود…
– لی لی، هری رو بردار و برو! خودشه! برو! فرار کن! من معطلش می کنم-
معطل می کنم، با دست خالی و بدون چوبدستی!…. پیش از اجرای طلسم، خنده را سر داد…
– آوداکاداورا!
نور سبز رنگ، هال تنگ و کوچک را پر کرد، کالسکه ی کودک را به دیوار فشرد و روشن کرد، نرده ها را همچون خطوط صاعقه به درخشش در آورد، و جیمز پاتر همچون عروسکی خیمه شب بازی که بند هایش را بریده باشند به زمین سقوط کرد….