آلن ریکمن در این نامه درباره ی اینکه چگونه برای آخرین بار در نقش پروفسور اسنیپ روی صحنه حاضر شده و اینکه این زمان به طرز باورنکردنی با سرعت تمام گذشت، صحبت کرده است.
من همین الان از استودیوی صداگذاری برگشتم که برای آخرین بار در میکروفون این استودیو به جای سوروس اسنیپ صحبت کنم که قطعا برای آخرین بار بود. وقتی برای آخرین بار به آنجا رفتم، تصاویری از ده سال گذشته ی دنیل، اما و روپرت به چشمم آمد. آن وقتی ۱۲ ساله بودند. به تازگی از نیویورک بازگشته ام و آنجا که بودم دنیل را دیدم که آواز میخواند و به طرز فوق العاده ای در برادوی می رقصید. زندگی در عرض یک چشم به هم زدن می گذرد.
بچه ها خردسال بودند وقتی که من با رولینگ مکالمه ای تلفنی داشتم و در زمانی که تنها سه کتاب هری پاتر منتشر شده بود، به من سرنخ کوچکی درباره ی اینکه نقش اسنیپ از این حالت یکنواخت فراتر است و تغییری رخ خواهد داد، خیلی گذشته است. او اصل داستان را پیش خود نگاه داشته بود اما این اتفاق را با اطمینان به من، تقدیم کرد. حالا بچه ها بزرگ شده اند.
از گذشته ها نیاز به داستان گفتن وجود داشت. اما داستان نیاز به قصه گویی چیره دست دارد. بابت همه چیز متشکرم ازت، جو.
عکس نامه ریکمن را در اینجا ببینید.
با تشکر از Fiction lover
دیدگاهتان را بنویسید