همشهری گزارش داد طرحی قرار است تصویب شود که جلوی ترجمه مجدد کتاب‌ها را خواهد گرفت.
ابتدا گفته می‌شد این مرکز قرار است نظارتش را به این شکل انجام دهد که اگر کسی یک کتاب را ترجمه کرد، کس دیگری به خودش زحمت دوباره ندهد. این‌طوری کسی که ۴ ترم کلاس زبانش را با نمره نزدیک مشروطی پاس کرده، یک فرهنگ‌لغت زیر بغل نمی‌زند و شروع به ترجمه کارهای آلبر کامو نمی‌کند. ظاهرا که طرح خیلی مفیدبه نظر می‌رسد اما ماجرا به همین سادگی‌ها نیست.
ویدا اسلامیه – مترجم هری پاتر – هم که به نظر می‌رسد بیشتر از همه درگیر ماجرای ترجمه‌های متعدد شده باشد، می‌گوید…
بقیه در ادامه خبر…
ویدا اسلامیه – مترجم هری پاتر – هم که به نظر می‌رسد بیشتر از همه درگیر ماجرای ترجمه‌های متعدد شده باشد، می‌گوید این مرکز می‌تواند مثل یک اتحادیه برای مترجمان باشد و علاوه بر این می‌تواند بر کار مترجم‌های جوان هم نظارت کند. البته او یک نگرانی هم دارد و می‌گوید این مرکز در صورتی می‌تواند مفید باشد که مترجم مثل قبل در انتخاب اثر آزاد باشد.

نجف دریابندری هم ترجمه مجدد از یک اثر را تنها در صورتی موجه می‌داند که در دقت و صحت از ترجمه‌های پیشین، پیشی بگیرد. برای او ترجمه تازه یک اثر، حکم یک‌جور مبارزه‌طلبی و به چالش کشاندن ترجمه‌های قبلی را دارد.

با کمی دقت می‌بینید غالب ترجمه‌های تکراری‌ای که در دهه اخیر صورت گرفته، از هیچ‌کدام از اصول بالا پیروی نمی‌کنند؛ نه به آثار کلاسیک و اساسی ادبیات پرداخته‌اند و نه نمونه برجسته‌تر و قابل قبول‌تری از ترجمه‌های قبلی بوده‌اند. این ترجمه‌ها بیش از هر چیز، پیرو مد و تب‌های مقطعی بازار نشر بوده‌اند؛ با چنین منطقی است که آثار پائولو کوئیلو تحت تاثیر جریان عرفان رمانتیک در این سال‌ها بارها و بارها ترجمه شده است.

جز کوئیلو، جبران خلیل جبران هم هست که تحت تاثیر همین مشرب، بارها و بارها ترجمه و ارائه شد؛ مخصوصا کتاب «پیامبر»ش که با ۲۸ترجمه مختلف، رکورددار است. در بعضی موارد این مد معطوف به ادبیات کودکان و نوجوانان بوده که بازار قابل توجهی دارد؛ از مثال‌هایش می‌شود ترجمه‌های مکرر از هفت‌گانه هری پاتر و آثار شل سیلوراستاین را نام برد.

متن کامل این خبر و ادامه ی آن را در اینجا مطالعه کنید.