دنیل رادکلیف ، بازیگر هری پاتر ، در این مصاحبه جدید و جنجالی با روزنامه Daily Beast در مورد اینکه مورد علاقه مردان همجنس گراست ، حماقت پرنس هری ( شاهزاده انگلستان ) ، یهودی بودنش و دلیل دعوتش از دختران باراک اوباما صحبت کرده است.

توجه: تمام متن های این پست و پست های ادامه آن، ترجمه از متن مجله مذکور می باشد و بیانگر دیدگاه های سایت نیست. شبکه دیوانه ساز ایرانی به هیچ عنوان مطالعه این مصاحبه را به افراد کم سن و سال توصیه نمی کند.

طی دو هفته آینده، دنیل رادکلیف اجرای نمایش پرسر و صدا و موفق اکوس (که در آن تمام عریان شد) در برادوی امریکا را به پایان می رساند و به سراغ فیلمبرداری آخرین قسمت پسرک جادوگر، هری پاتر و یادگاران مرگ می رود. تیر سال بعد، هری پاتر و شاهزاده دورگه به سینماها می آید و اگر تریلر جدیدش را دیده باشید، متوجه تاریک تر شدن رادکلیف و خشونت هری جوان می شوید. کوین سسومز، رادکلیف را در بعد از ظهری گیر آورد و با هم در هتلی در نیویورک نشستند و صحبت کردند. بعد از مصاحبه، سر صحنه آخرین هاگوارتزش برگشت.

متن قسمت اول مصاحبه را در ادامه خبر بخوانید:

روز مارتین لوتر کینگ رو بهت تبریک میگم.
متشکرم. منم به شما تبریک میگم.

روز سه شنبه باراک اوباما رئیس جمهور جدید ما شد. الان من و تو همدیگه رو در یک هفته ی کاملا امریکایی ملاقات کردیم. احساس بریتانیایی بودنت اینجا کمتر شده یا بیشتر؟
احساس می کنم خیلی آدم ویژه ای بودم که تونستم در روز تحلیف اوباما اینجا باشم. ولی با اینکه از خونه دور هستم، اصلا به بریتانیایی بودنم بی اعتنا نشدم. جمله های مخصوصی رو مدتی که تو امریکا بودم یاد گرفتم که میخوام وقتی برگشتم به کشورم، همه رو از ذهنم پاک کنم.

مثلا چی؟
جمله “میدونم، باشه؟” (“?I know—right”) و چیزهای دیگه شبیه این که خیلی امریکایی هستن و واقعا در انگلستان استفاده نمیشن. به گفتن این جمله ها عادت کردم و مردم وقتی این اتفاق براشون میافته، دیگه عادت از سرشون نمیافته. اما اجازه بدید به بحث باراک اوباما برگردیم. من واقعا به خاطر این اتفاق برای این کشور خوشحال هستم و بهش افتخار می کنم. اون همه چیزی هست که کل دنیا دوست داشت امریکا به اون برگرده و حالا این اتفاق دوباره افتاده. اون هم مارتین لوتر کینگ هست هم جان اف کندی. اون از همه جلوتره. سمبل فرآیندی هست که همه ما تو این کشور در به در به دنبالش بودیم. مثلا همه انگلستان رو به خاطر ساختمون های قدیمی اش و از این چیزها دوست دارن. یعنی سنت ها، که من هم عاشقشم، اما این چیزی هست که ما از شما هم (امریکا) می خواستیم.

اجازه هست؟ بنده میخوام از این فرصت استفاده کنم و در حضور همگان از اوباما درخواست کنم که اگر دخترانش دوست دارند، به بازدید لوکشین فیلم های هری پاتر بیان و بسیار افتخار میکنم اگر من راهنمای گردش شخصی اونها باشم.

ولی بریتانیا روی ما رو به خاطر رهبر شدن یک زن کم کرد. ولی امکان داشت همچین اتفاقی در انگلستان بیافته؟ یعنی یه سیاه پوست بیاد و نخست وزیر بشه. تو پاکستان چی؟ امکان داشت؟
فکر کنم اینها اتفاقاتی باشه که در آینده بیافتن. این اتفاق قبلا با یک مرد آسیایی افتاده بود و بعدش هم یه سیاه پوست. نمیدونم چرا سیاست انگلستان اینجوری هست. دلیل اصلیش باید ساختار طبقاتی اش باشه. چیزی که حزب کارگر عاشقشه. الان حزب کارگر جدید اینجوری هست که واقعا خیلی به طبقات بالای اجتماع وابسته هست. منظورم این نیست که از مردم انتقاد کنم که چرا تو خانواده های مرفه و دسته بالا به دنیا میان، ولی مثل اینکه گرایش به این سمت داره بیشتر میشه و واقعا احساس نیاز میشه که باید یکی بیاد و اوضاع رو تغییر بده. این چیزی هست که نسل من در انگلستان فاقدش هستند و امریکا توسط این مرد شگفت انگیز، باراک اوباما دوباره به دستش آورده. سر خودمون رو که نمیخوام گول بزنیم. احزاب در انگلستان امروزه خیلی به هم نزدیک شده اند و آدم هایی به سن من براشون اهمیت نداره کدومشون رای بیارن، چون آدم های دولت همشون مثل هم هستن. به انتخابات گذشته شهرداری لندن نگاه کنید. آقای بوریس جانسون رای آورده. چرا؟ برای اینکه تو برنامه تلویزیونی طنزی چند بار شرکت کرده بود. رای برای هنرمندهاست. طی انتخابات جاری امریکا، تنها کسی بودم که میدونستم افراد سن من هم رای میدن.

برگردیم به این بحث که امکان همچین اتفاقی در نخست وزیری پاکستان هم وجود داره یا نه. نظرت در مورد ویدیویی که از پرنس هری لو رفته بود و اونها رو “پاکی” نام برده بود چیست؟ تو طرفدار سلطنتی؟
(دیوانه ساز: اخیرا از شاهزاده انگلستان ویدیویی لو رفته است که در آن لفظ توهین آمیزی را به پاکستانی ها نسبت داده بود و بعد از پخش ویدیو، رسما عذرخواهی کرد.)
نه. من طرفدار سلطنت نیستم. به هیچ وجه. به معنی واقعی کلمه طرفدار جمهوری خواهی در بریتانیا هستم. هیچ وقت رگ گردنم برای رژیم پادشاهی نمیزنه. بنده شدیدا شدیدا و شدیدا به انگلیسی بودنم افتخار میکنم و به عقیده م، نمادهای سلطنتی یکی مشکلات این کشور هست. نه اینکه همه کارهاشون اشتباه باشه، ولی این دسته بندی چیزی نیست که مورد علاقه من باشه. و به شدت هم جزو طبقه متوسط هستم. هیچ خصومتی با درباریون ندارم. اصلا هیچ وقت باهاشون ملاقات نکردم. ولی در مورد اون نکته ای که از پاکستان گفتید، باید بگم پرنس هری حرف بسیار احمقانه ای زده. احتمالا به خاطر این هست که فعلا خیلی جوون هست. امیدوارم بالاخره زمانی یاد بگیره که نباید از این حرفها میزنه، یا حداقل اگر خواست بگه، ازش فیلمبرداری نکنه. بزرگترین مشکل من با اون، یونیفرم نازی هایی بود که تو مهمانی لباس پوشیده بود.

مادر تو یهودی هست. خودت رو یهودی میدونی؟
قطعا. من واقعا یهودی هستم. پدرم مال شما ایرلند هست و مادرم هم یهودی هست. و از نظر خونی یهودی هستم. البته من اصلا آدم مذهبی نیستم ولی به یهودی بودنم بسیار افتخار میکنم.

شاید این مورد باعث بشه بیشتر بتونی تو نیویورک جا برای خودت باز کنی. برای اجرای آخرین نمایش اکوس آماده هستی؟
خیلی ناراحت هستم. فیلم های هری پاتر برای من شهرت آورد. و اجرای اکوس در لندن و حالا هم در نیویورک با هم یکی شده و باعث شده حجم عظیمی از توجه به سمت من جلب بشه. این نمایش برای همیشه به عنوان اولین تجربه تئاتری من باقی خواهد موند.

بعد از این میخوای چیکار کنی؟ سراغ موسیقی میری؟ رقصت رو در یکی از جشن های سالیانه کولی ها در اکوس دیدم. خیلی فریبنده شده بود.
کارهای موزیکال رو خیلی دوست دارم انجام بدم. فقط پیدا کردن بهترینش مهمه.

کار کردن در محیط کوچک و سربسته تئاتر چه طور هست؟ کاملا با محیط فیلم تفاوت داره. خیلی دانشگاهی تر هست و… بذار بگم دیگه… همجنس گرایانه.
و خیلی هم برای پسرهایی استریت (دیوانه ساز: استریت لفظ عامیانه ای است که به افرادی که فقط به جنس مخالف علاقه دارند، اطلاق می شود.) جالبه، و میدونم که گاهی اوقات به خاطر این کار ازم انتقاد میشه، ولی وقتی بفهمی یک پسر همجنس گرا تو دام عشق تو افتاده، خیلی حس جالبی هست.

منتظر قسمت دوم باشید…