من از اواز گندم به بوي نان رسيده ام از طعم نان به زينت زندگي، رفتن ارام رود راز كار و كرامت كبرياست. من از وزيدن باد به عطر سخاوت رسيده ام و از سايه سار سخاوت به سكوت، كه تنها به وقت عدالت از اسمان سخن مي گويم. من كوروشم كوه بران باديه ها كماندار پارسوماش و پيشواي مردمان بزرگ. هم بدين پندار شريف است كه فرمان دادم تا باغ هاي بي كرانه بيارايند بهشت ها بسازند پروانه و اهو و پرنده را پاس بدارند زيرا زمين و هر چه در اوست گرامي من است و من اين كلام مقدس را به ايندگان نيامده خواهم رساند شما نيز ياور مردمان و عاشق عدالت باشيد. اين سخن من است نجات دهنده بابل و پادشاه پارسوماش منم كه جباران را به خاموشي و ستم بران را به ازادي تمام خواسته ام درندگان را به دورترين دامنه ها رانده ام و مغلوبان را محبت كرده ام و مردمانم را بر سرير ستاره نشانده ام. پادشاه پارسيان و كماندار اريائيان منم كه به بالين فرودستان شب زده شتافته ام من شفا اور خستگان زمينم شوشيانا و اورشليم را من پي افكنده ام اورازان و پرشيا را من پي افكنده ام من فرمان دادم تا تباهي و بيداد را از ديار ادميان برانند تا بلا بميرد بيم و گرسنگي بميرد جنگ و جهالت بميرد ديو و درنده بميردو من كوروش پسر ماندانا و كمبوجيه با شما سخن مي گويم مرغاب منزل نخستين من است مرغاب منزل اخرين من است (کتیبه پارسوماش قسمت 7)