شاید کمی دردناک باشد که به صراحت بگویم اما مدتهای مدیدیست که می باید این متن را می نوشتیم و قال قضیه را می کندیم، چیزی که همیشه در فیلم ها آن را کلیشه ای میخواندیم این بار برای خودمان بدل به واقعیت شده بود، جایی شاید نه چندان واقعی اما به غایت ملموس، به نام خانه !
همه ی آنهایی که گاه گداری به انجمن گفت و گوی دمنتور سر میزدند میدانند که “خانه” را بارها بازسازی کردیم و از نو ساختیم، رنگ و لعابش را عوض کردیم و تعمیرش کردیم.
بسترش را از نوعی به نوع دیگر منتقل کردیم تا مهمترین مسئله و دغدغه ی مان یعنی رضایت کاربران و حفظ کیفیت همچنان به قوت خود باقی بماند.
با گذشت زمان و بازسازی مجدد انجمن گفت ،همچنان نو پا بود ولی به زعم همه ی ما یکی از فعال ترین و شاید حتی فعال ترین بخش های دمنتور در حد فاصل سالهای ۹۰ تا ۹۳ بود بگونه ای که رکورد آنلاین بودن همزمان کاربران را هم شکست!
یادمان نمی رود که چقدر کنارمان بودید و دل سوزاندید و خون دل خوردید!
یادمان نمی رود که محبت شما خانه را سر پا نگه داشته بود.
اما نه من که مفتخر بودم مدتی رو به عنوان مدیریت انجمن در خدمتتان باشم و نه خود شما راضی به بی کیفیتی بیش از حد، اسپمینگ سلسله وار، نبود نیروی کافی مدیریت و عدم بحث های جذاب کاربری مانند آن سالها نبوده و نیستید.
شاید ریشه ی این مسئله را بتوان در دو چیز پیدا کرد، یا ما با آن همه غوغای شما در گذشته عادت به حضور گرم و کیفیت بالای شما داشتیم و امروز از نبود کیفیت لازم رنج میبریم و یا این شبکه های اجتماعی که هرکس در دستش یک گوشی دارد کار را برایمان راحت تر از همیشه کرده و دغدغه های زندگی سخت امروزی را از سطح زیر پتو با نور چراغ قوه هری پاتر خواندن بالا برده است…
از مسائل احساسی اگر بگذریم انجمن در گذشته ی نزدیک بخاطر برخی مسائل فنی کیفیتش رو از دست داده بود و سرویس دهی های لازم به کاربران هم با مشکل مواجه شده بود.
بسته شدن انجمن گفت و گو یک اتفاق غیر منتظره و یا غیر مترقبه نیست و نمیدانم شما که این مطلب را میخوانید دقیقا در چه تاریخیست اما تصمیمی که گرفته شده بارها و بارها اتخاذ شده بود و نظر همگی تیم مدیریت بوده و اگر صرفا مقاومتی هم از سوی بنده صورت گرفته می شد بخاطر نزدیکی با بچه های انجمن بود .
در نهایت هم با اخلاص و تواضع تشکری هم بکنم از همه ی تیم مدیریتی که در طی ۷-۸ سال خالصانه و بی هیچ چشم داشتی زحمت می کشیدند و هیچوقت نه مزایایی داشتند و نه چیز دیگری از همه ی کسانی که مطمئنم میدونید اسامیشون در خاطرم هست ولی مجال سخن نیست و تک تک نمیتونم به زبون بیارم.
از دوستان عالی و خلاق رادیو دمنتور هم متشکرم که فوق العاده بودند و همیشه بی هیچ چشم داشتی برای دمنتور وقت گذاشتند و زحمت کشیدند.
برای همه ی دوستان و کاربران محترم انجمن گفت و گوی دمنتور آرزوی توفق،پیروزی و شادی دارم.
گاهی تنها دلت به یاد آن همه خاطره گرم می ماند!
دلت برای مرده ها نسوزه هری … سایت هنوز زندست!
میلاد الیاسی
