چشم به راه... خدایا، آنان که همه چیز دارند مگر تو را به سخره می گیرند آنان را که هیچ ندارند مگر تو را! هر کودکی با این پیام به دنیا می آید که خدا هنوز از انسان نومید نیست. خدا به انسان می گوید: ((شفایت می دهم از این رو که آسیبت می رسانم دوستت دارم از این رو که مکافاتت می کنم.)) آنان که فانوسشان را بر پشت می برند، سایه ها شان پیش پایشان می افتد! ماه روشنایی اش را در سراسر آسمان می پراکند و لکه های سیاهش را برای خود نگه می دارد! کاریز خوش دارد خیال کند که رودها تنها برای این هستند که به او آب برسانند! خدا نه برای خورشید و نه برای زمین بلکه برای گل هایی که برایمان می فرستد، چشم به راه پاسخ است. رابیندرانات تاگور